Tatuaż jest praktyką zdobienia skóry, która jest znana od tysięcy lat. Historia tatuażu jest bogata i zróżnicowana, a jego znaczenie zmieniało się w zależności od kultury i czasu.
Tatuaż w założeniu pierwotnym był elementem rytualnym oraz kulturowym. Nie każdy mógł być dumnym posiadaczem takiej ozdoby. Często przywilej ten zarezerwowany był dla konkretnej grupy społecznej, najczęściej takiego zaszczytu doświadczali wojowie z danego plemienia. Taki stan rzeczy możemy zaobserwować przyglądając się bliżej kulturze polinezyjskiej, tutaj aby zasłużyć sobie na tatuaż trzeba było pokonać wroga i “zdobyć” jego wytatuowaną głowę.
W wielu kulturach tatuaż był związany z rytuałami religijnymi lub inicjacją młodych ludzi. W Egipcie starożytnym tatuaż był znakiem przynależności do określonej klasy społecznej lub grupy religijnej. W wyżej wspomnianej już Polinezji tatuaże były również znakiem tożsamości i stanowiły swoiste rodzaje paszportów dla podróżujących po wyspach.
Pierwsze ślady tatuażu datowane są na około 5000 lat przed naszą erą i zostały odnalezione na mumii zwaną „Człowiekiem z Lodu”. Znaki na ciele tej mumii wykonywane były poprzez wcieranie w skórę węgla drzewnego lub jaskiniowego, a prawdopodobnie służyły one do celów medycznych lub magicznych.
Istnieje wiele znaków świadczących o pochodzeniu tatuażu z bardzo zamierzchłych czasów. Między innymi mówi o tym starożytna wzmianka w Biblii gdzie zapisem 19|28 w Księdze Kapłańskiej zabrania się tatuowania ciała. O kwestiach związanych z tatuowaniem ciała wśród starożytnych plemion celtyckich wspomina również Juliusz Cezar.